niedziela, 31 sierpnia 2014

Style ogrodowe

Style ogrodowe
Ogród angielski –  od XVII popularny, zrywa ze sztucznością i kanonami barokowymi (i francuskim); nawiązuje do ogrodów krajobrazowych;
Jak park angielski, o charakterze nastrojowo  sentymentalnym, nawiązanie do przeszłości przez elementy architektury sztuczne (ruiny spreparowane, obeliski, świątynie – folly, naśladujące gotyckie lub antyczne budowle);  z wykorzystaniem naturalnych warunków terenowych, ogrodzenia zastąpione skałami, żywopłotami, strumieniami;
Ogród francuski – barokowy, regularny, z początkami we Francji w XVII, wychodzący z renesansowych ogrodów włoskich (dodatek do pałaców i dworów – jako ich dopełnienie); waga przy ozdobności; ze zdominowaną i kontrolowaną przez człowieka ideą natury w korespodencji z absolutyzmem oświecenia;
Regularność kompozycji, symetria dwuboczna z alejką główną, drzewa i krzewy formowane (aleje, szpalery, labirynty); kontrast i światłocień istotny (zróżnicowanie wysokości terenu,  kolory roślin); o cechach dynamicznych, efektywne i pokaźne; wzbogacona ławkami, fontannami, rzeźbami; uporządkowany;
Jako dodatek ogrodu – pałace, zamki (na planie podkowy, wcześniej obronne);
Z elementami podkreślającymi reprezentacyjność (strumyk, basen, aleje, pawilony); dalej elementy charakterystyczne dla baroku i rokoko (labirynty, gabinety, boskiety – gaiki, zagajniki z grubym, starym drzewem;  teatry ogrodowe); zwierzyńcami, menażeriami;
Architektura ogrodowa: schody, mury, trejaże, bindaże, portyki (wejścia do sal ogrodowych i gabinetów);  belwedery,  pomarańczarnie (oranżerie);

Ogród rustykalny (wiejski) – zapoczątkowany przez Arts and Crafts, jako jeden z nurtów nowoczesnych w sztuce ogrodnictwa, jako styl odrzucający historycyzm; (Morris); charakteryzowany jako rodzaj wzornictwa ogrodowego o kulcie wiejskiego ogrodnictwa z kwiatami, pnączami; płyty tarasowe poprzerastane trawą i rośliny bylinowe jako nieodzowne; o doskonałym połączeniu geometrycznej konstrukcji ogrodów i miękkością plam roślinnych;
O charakterze naturalnym, o ścisłym związku z otaczającym krajobrazem, z nowoczesną architekturą nie gra;  typowy ogród warzywno – kwiatowy;

Ogród skalny – zbudowany ze skał, kamieni, ziemi; odwzorowanie w niewielkiej skali krajobraz górski dla dekoracji z roślinami ozdobnymi; alpinatoria bez kolekcji roślin górskich i arktycznych, z roślinami dobranymi pod kątek estetyki;

Ogród japońskie – z odmianą ogrodu suchego krajobrazu – karesansui, ogród kamienny; ogród zen; bon setki – jako jej miniatura, która oddziałuje na podświadomość widokiem zawartych tam elementów;
Tradycyjne w japońskiej tradycji, niedaleko domów prywatnych, świątyń i zabytków; naśladujące przyrodę bez jej niszczenia i podbojów, z dbałością o najmniejszy jej element; z mottem: ucz się od natury ale jej nie kopiuj;
Harmonia, prostota, asymetria, elegancja;  woda jako element niezbędny w klasycznej odmianie, wnosi do niego życie; roślinność kolor zielony; kwiaty jako pojedynczy akcent;
Źródła: różne;

Autor: o 2 komentarze:
Subskrybuj: Posty (Atom)